Pierwsza Lista Światowego Dziedzictwa

UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury) powstało 16 listopada 1945 roku w Londynie. UNESCO jest organizacją multilateralną koordynującą działania służące rozwojowi międzynarodowej współpracy kulturalnej, oświatowej oraz naukowej.

Pierwsza sesja Komitetu Światowego Dziedzictwa miała miejsce w Paryżu w 1977 r. Komitet rozpoczął wówczas tworzenie Listy Światowego Dziedzictwa. Wpisu 12 pierwszych obiektów, w tym dwóch z Polski – zespołu staromiejskiego Krakowa i Kopalni Soli w Wieliczce – dokonano na II sesji w Waszyngtonie we wrześniu 1978 roku.

Trafiło na nią ogółem 12 miejsc z siedmiu państw, w tym z dumą jeszcze raz trzeba podkreślić, że aż dwa z Polski.

Obiekty, które znalazły się na pierwszej Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO:

Katedra w Akwizgranie z kaplicą Karola Wielkiego, Niemcy

Kopalnia Soli Wieliczka, Polska

Kościoły skalne w Lalibeli, Etiopia

Narodowy Park Historyczny L'Anse aux Meadows - pozostałości wioski Wikingów, Kanada

Park Narodowy Nahanni, Kanada

Osady Indian na płaskowyżu Mesa Verde w Parku Narodowym Mesa Verde, Stany Zjednoczone

Park Narodowy Semien, Etiopia

Park Narodowy Yellowstone, Stany Zjednoczone

Quito, Ekwador

Stare Miasto w Krakowie, Polska

Wyspa Gorée, Senegal

Wyspy Galápagos, Ekwador

Obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa znajduje się 1007 obiektów w 161 państwach: 779 obiektów kultury, 197 przyrodniczych i 31 o charakterze mieszanym kulturowo-przyrodniczym. Na Listę Światowego Dziedzictwa w zagrożeniu wpisanych jest 46 miejsc.

Na zdjęciu tablica informacyjna umieszczona w kopalni we Wieliczce.

#podróże2