Najpopularniejszym, najbardziej znanym i podtrzymywanym zwyczajem kulinarnym w Maroku jest prosta potrawa tagin. To spożywanie tagina w tradycyjnym, marokańskim domu jest przeżyciem, nie tylko ze względu na walory smakowe.
Cała otoczka, przygotowanie, podanie, celebracja jedzenia jest zachwycająca. To , że jest na wskroś marokańska czyni ją czymś tajemniczym, bo w Maroku się narodziła, tam jest kultywowana, urozmaicana i przekazywana dalszym pokoleniom. „W dawniejszych czasach większość potraw była przygotowywana nocą, we wspólnym wiejskim piecu chlebowym, przy użyciu naczynia zwanego tadżin – ciężkiego glinianego talerza z przykrywką w kształcie stożka. To od niego wzięła się nazwa dania najczęściej kojarzonego z marokańską kuchnią: zawiesistej potrawki z mięsa czerwonego (bądź ryb) i warzyw gotowanych we własnym sosie nawet przez 12 godzin, podawanej jako główne danie dnia. Tego typu kaloryczne potrawy są szczególnie popularne zimą, wśród mieszkańców terenów górskich.
Tadżin jest zazwyczaj serwowany z kuskusem – bogatą w skrobię kaszą pszeniczną, będącą dla marokańskiej kuchni tym, czym makaron dla kuchni włoskiej lub ryż dla potraw chińskich” . Do tagina można użyć też mięsa z kurczaka lub baraniny. Do mięsa dodaje się wszystkie te warzywa, które są sezonowo dostępne. Popularne są taginy z duszonej baraniny z marchewką, cebulą i pomidorami oraz taginy z kurczaka w sosie cytrynowym. Kombinacji jest wiele, ale jedno nie pozostaje zmienione – przyprawy tj. szafran, cynamon, kurkuma, kminek, imbir, papryka, pieprz, a także migdały, ziarna sezamu. Można zamiast kuskusa, podawać z arabskim chlebkiem.
Niezależnie od składników, tagin jest daniem niepowtarzalnym, bo można za każdym razem użyć innego zestawu składników, to, co aktualnie jest dostępne, lub według własnym upodobań. Barwność Maroka widać nawet w potrawach, z których tagin zajmuje wysoką pozycję. Pomijając sam smak dania, ale otoczkę przygotowania, można poczuć, że byliśmy w miejscu niezwykłym. Tagin to perełka kuchni marokańskiej. Przygotowując posiłki w domu marokańskim jest się urzeczony prostotą jaki i wzniosłością gotowania np. tagina.
Wykwintne taginy gotuje się np. na przybycie gości. Wtedy to gromada sióstr czy kobiet, które są odpowiedzialne za gotowanie wyrusza rankiem na targowisko, by zakupić potrzebne świeże produkty. Z niesamowitą starannością wybiera się najlepsze, dorodne okazy warzyw, w szczególności papryki. Następnie kobiety wracają do domu i udają się na dach domu, by tam na świeżym powietrzu potrawa nie doznała najmniejszej szkody w gotowaniu. W czasie , gdy tagin dusi się kilka godzin na oliwie, dziewczyny i kobiety zajmują się plotkowaniem, wymyślnymi fryzurami na swoich, długich, grubych, czarnokruczych włosach. Czas oczekiwania na potrawę i przybycie gości wypełnia też sprzątanie, picie zimnych napojów przeważnie z jednego kubka, śpiewy, malowanie rąk i nóg henną, zdobienie paznokci, doglądanie tagina i dokładanie składników. Naczynie, w którym się gotuje przeważnie jest duże, gliniane, gdyż rodziny muzułmańskie są liczne. Naczynia sprzedawane dla turystów są miniaturą prawdziwego naczynia używanego popularnie w domach.
Tagin to nie tylko potrawa, to również nazwa specyficznego naczynia, w którym przyrządza się tą potrawę. Jest to naczynie gliniane z przykrywką w kształcie wysokiego stożka. Produkty duszą się w nim na bardzo wolnym ogniu, albo też „siedząc” w piecu. Tuba z otworem u góry jest umieszczana na właściwym garnku z duszącą się potrawą. W taki sposób zapachy spływają z powrotem do garnka.
Właściwie potrawa przybrała nazwę od naczynia, w którym się ją przyrządza. Garnek ten jest przeważnie bogato zdobiony. Okrągły kształt naczynia i dodatek stożkowej, wydłużonej przykrywki daje gwarancję, że para krążąca w naczyniu sprawi, że danie będzie soczyste, aromatyczne, a mięso miękkie i smaczne. „Najbardziej charakterystyczne dla marokańskiej kuchni naczynie jest wyrabiane z częściowo glazurowanej terakoty i zdobione niekiedy prostymi geometrycznymi wzorami. Podstawą jest głęboka, okrągła misa, w której miesza się wszystkie składniki potrawy. Stożkowata pokrywa tworzy zamkniętą przestrzeń, w której cyrkuluje aromat dania. Tadżin jest przeznaczony do długiego gotowania na wolnym ogniu. Znawcy marokańskiej kuchni utrzymują, że silny ogień niszczy cały smak dania. Podobno najlepsze tadżiny są wyrabiane w wiosce Wali Lau na południowy wschód od Tetuanu i sprzedawane na sukach w całym Maroku” .
Tekst jest zaczerpnięty z mojej pracy dyplomowej.
Po spróbowaniu tagina, pozostaje nam turystom jeszcze zakup naczynia na wspomnienie przeżytych chwil w Maroku. Na fotografii widać jakie ja sobie przywiozłam .
